GÜLNARE
Yazdım başucuma dedim; Gülnare,
İlaç kar etmiyor artık yarama. Ciğerim yanıyor hep pare pare, Beni bu günlerde sakın arama. Yıllardır başımda ateşler yanar Dokunma yarama yaram çok kanar Seni seven insan ismini anar, Bu işlerin bir bitimi var amma!.. Ben bilirim diyen yalan söylüyor Seven sevdiğiyle gönül eğliyor Geçen günlerimiz geri gelmiyor, Sen de benim gibi köz olup yanma. Bu işlerin sonu baharda biter Çektiğimiz çile sanırım yeter Ayrılık dediğin ölümden beter, Herkesi bu işin içinde sanma. Gülün hasretini çekse de bülbül Dağlarda açıyor sevdiğim sümbül Elimiz de solar kalan son bir gül, Söz verip cayana bir daha kanma. Gülnare hasretim tatlı diline Mutluluk getiren bahar yeline Bereket denilen yağmur seline, Şimşekler çaksa da sesini duyma. DOĞANAY’ım çiçek dalında güzel Arılar petekte balında güzel Altın bilezikler gelinde güzel, Gülnare yansan da canına kıyma. Kemal DOĞANAY |
Sunulan düşündürücü ve ders alınması gereken dizeler…