DEMİŞTİM SANA
Gideceğim dedin bir gün buradan,
Durduğun kabahat demiştim sana. Korur mu ki dedin bizi yaradan? Sorduğun kabahat demiştim sana. Çıksam yücelere seyran eylesem Seni sevdiğimi kime söylesem Gitsem gurbet ele gönül eğlesem, Yorduğun kabahat demiştim sana. Tanrı yaratırken nazlı yaratmış Senin hamuruna nefreti katmış O kadar emeği kimlere satmış? Verdiğin kabahat demiştim sana. Kaç gece uykusuz kaldım bilmezsin Çağırdığım yere neden gelmezsin? Yıllardır beklerim hala gülmezsin, Yerdiğin kabahat demiştim sana. Yolladığım gülü geri almadın Gönül Kapım açık bir kez çalmadın Yalvardım yakardım burda kalmadın, Gerdiğin kabahat demiştim sana. Zaman kısa dedin gelme yanıma Söylediğin sözler girer kanıma Bunlar yakışır mı sandın şanıma? Vurduğun kabahat demiştim sana. DOĞANAY’ım sıla gözümde tüter Dağların başında bülbüller öter Yeter bu çektiğim hasretlik yeter, Gördüğün kabahat demiştim sana. Kemal DOĞANAY |
Çok çok güzel bir şiir, okuyanı etkileyici ve dokunaklı olmuş…