Ahdı...Ağlayan dereler, güneş sacan tepeler Gündüzümü aldılar, çiçek açmaz geceler Şimdi uzaklara dalmanın sırasımıydı Dalsan ne olacak, yok hayelden bihaber. Butün suç bende, kendimdedir husimet İçimde bir muhakeme ,verir mahkumiyet Hayata borcum varmış, bilmem ne verdiyse Alnıma vurulan mühür, sanki bir veraset. Hayatlar yaşlandıkça, geçmişe karışıyor İnsanoğlu dağ gibi her acıya alışıyor Hangi harften türerse türesin önemsiz adın Şu bizim bildiklerimiz, tarihde yarışıyor. Ahdı kesen el olsa gam yemem aldırmam Dilden korktuğum kadar cüsseden korkmam Aklıma gelmeyenler, neden başıma gelir Sığınırım sabrıma, edepsizce saldırmam. Canım ceviz kabuğu içinde, sığmıyorum kabıma Hıç vakit bulamadım biraz keyif çatmaya Tek kişilik bir orduyduyken ben eskiden Ömrümü harcadım kurban verdim hayata... Mustafa Yaman 06 aralık 2018 |
sadece kendi fikrimi söylüyorum.
Bütün şiirleriniz ulvi bir amaçla titiz emeklerle
yazılan öğretici, anlamlı ve ibret alınacak
duygusu ve ruhu olan güzel eserler olarak
görüyorum ve her zamanda beğeniyorum.
Mustafa Bey güzel emeklerinizin karşılığı olan
bütün şiirlerinizle birlikte güzel yüreğinizi
tebrik ederim.
Saygımla selamlarımla hayırlı akşamlar dilerim.