hayat
beni evden ara...
konuştuğun sesin ben olduğuma ikna olana dek, gece uykularımı, gündüz işlerimi böl, ara! ben evde bir çaydanlık dolusu demli romantizmi yalayıp yutarken sen gel en kalabalık saatte dükkan aç salonumda... ben senin müşterin değilim ey hayat! ben senin velinimetinim... beni bu kadar dışlayacaktın, ne diye varettin kendi gövdende? ben senin akranın değilim hayat! ben senin babanım, bana çocuğunmuşum gibi çemkirme! ne biliyim... 01/10/07 - 01.06 |
hiç böyle düşünmemiştim...
ne biliyim
dğişikti
sevdim..