defter...
düşlerimi satılığa çıkardım,
aşklar naftalinlendi, sandıklara saklandı... en sevdiğim şarkıları sildim aklımdan, nedensiz ağlamalarımı, sessiz gülümsemelerimi terkettim unutulmaya... bildiğim bilmediğim tüm güneşlerle vedalaştım ardından. saatimi durdurdum, terkedilmek üzere kendimle vedalaştım; yazı unutmaya, seni uyutmaya, kendimi kurutmaya başladım defter aralarında... |
Nasıl güzel bitiyor bu şiir böyle. Ah bir de kısa olmasa dedim içimden, devamı gelsin istedim. Kapattım gözlerimi , içimde sürüyor bu hikayenin olası nihayet senaryoları... Pek çok şiirin arasında yitip gidiyor böylesi şiirler. Yazık, okumaya yetişemiyor muyuz, yoksa göz ucuyla bile bakmaya yeltenmiyor muyuz dersiniz?
Keyif verdi, saolunuz...