"Nupelda’nın sesi ile yanan yüreklere"

I
Kar fırtınaları sarmışken her yanı
Karanlık zifiri burcunda,şimşekle korku nöbetinde
Gaz lambası ışığında ısınır yürekler
Doğum sancısında bir kadın,gebe
Yani başında ihtiyar ebe
Doğacak bir umut beklenir her sancıda
Dışarıda üşür baba
Utanır sevdiğinin acısını paylaşmaya
Oysa içinde volkanlar patlar
Ve beklenen umut delicesine
Fırtınadan kalan sessizliği yırtarcasına
Masum bir bebek ağlayışı dolduruyordu
Ve Nupelda kara bir günde merhaba diyordu
Kapkara dünyanın kör gözüne

II
Ah Nupelda,talihsiz çocuk
Doğdun ülken ateşler içinde
Geceler korkuyu,gündüzler yasayı öğretiyordu
Ve büyüdün.
Çocuk yaşta adam çilesi çektiğin
Ayaz soğuğu kızıla boyardı yanaklarını
Rüzgarlar alırdı saçlarını
Kara önlük kara hayatın tacı
Yeşil lastiğin umudun rengini taşır köyden
Yamalıdır önlüğün,yamalıdır umutların
Gülünür sana,utanırsın
Oysa seni bahar kelebekleri bile anlayamaz
Okulda siyah,fabrikada mavi önlük
Tarlaların tuzlu terli kadını
Ekmeğin namus bekçisi
Seni sevmişim,seni yüreğimde saklamışım

III
Rüzgar karanfil yavrusu saçlarını dağıtır
Bir zemheriye tutulur aşkın
Gülün diken acısı olur her an yaşamak
Ve rahmet yağmurlarına karışır yaşların
Yıkılan,ev değil,bir goncagül yürek
Vurulan,yolunu kaybetmiştir
Serçe kuşu değil bir can bir ağıttır
Hangi kirli el dokunabilir ki sana
Kurşun sıkılsa bedenine
Utanır senden ateş,su,toprak
Bir başına ağıtsın yiğitlerin gönlünde
Bir başına sevdasın gönüllerde

IV
Baharın yedi rengi gelmiş ülkeme
Kızıl toprak yılların yorgunu

Hürriyet,bir kuş olur dağlarımda
Uçarken kanadından vurulan
Dayanmaz olur,çocuk yüreği taşır bu sineler
El vurmakla çürüdü bu dizler,bu umutlar
Sonra coğrafyam oldu anılarımız
Derin hatlar,derin acılar
Ve derin ağlamalara yol oldu ceylan bakışımız

V
Ah Nupelda acıların büyüttüğü çocuk
Yüreğin mayın tarlası,yüreğin aşk yuvası
Ah Nupelda ağıtlar yakılası
Dört bir yanında kan izleri
Dört bir yanında ihanet lekeleri
Soğuk namlu,kör zindan hatırası
Bu lalelerin sümbül sümbül açması
Yürek sancım,Nupeldam
Seni bahar çiçekleri bile anlayamaz
Benim seni anladığım kadar

VI
Anadolu,kurak sahrada yitik sevdaların ocağı
Bir öfke kurbanı bu canlar
Bir serseri kurşun sıcaklığı bu kanlar
Hançer yarmıştı ki bu yüreği,ölümden öte
Yaşamak zor,yaşamak insancasına
Yaşamak,ülkende hürriyet çığlıkları
Kara topraklarda açlığı hissetmek
Ve ölen her insanın acısıyla toprağa ağlamak

VII
Ah Nupelda sevdiğim
Dokundukça gözyaşlarına,ağlamak tutar seni
Seni idam sehpalarının kör gözüne vurur
Alnımı toprağa her koyuşta
Dört mevsim,yedi iklimde buluşurduk
Ah Nupelda,köle pazarlarının umut satıcısı
Ve sen yaralı kuş
Bir gün seninde destanın söylenir
Bir gün umut şafağı seni de sorar
Ve aydınlığa çıkar karanlık yolların

VIII
Keklik sürüsü,avcı hattında
Ve ben şair,yüreği güvercin saflığında
Kahpelik yazmaz kitabımızda
Kaç defa vurulduk da
Vurmayı öğrenemedik kalleşçe sırtlarından
Hep yarınlara umut ettik çorak topraklara
Sonra paylaşmayı öğrendik hüzünleri
Nupelda’nın yanağındaki her gözyaşında
Paylaşmayı öğrendik,kavga meydanında
Seher vakti buyruk ölümleri
Bahar sonrası kışları
Kurşun sonrası sıcaklığı
Yağmur sonrası ağlamayı

IX
Ah Nupelda’m yürek belam
Sen ağlarken türküler ağlardı
Laleler,sümbüller,nergisler ağlardı
Dudaklarında isyan şiirleri
Dudaklarında ölüm şerbeti
Ah Nupelda,umudum,çiçeğimiz kadardı
Kadınlar bilirim yüreği kor ateş
Boş beşiğe ağıt yakan
Çocuklar bilirim umudu yarınlarının
Dost bilirim gizlerken ağlayan
Ah Nupelda
Birgün sen de ağıtsız karşılayacaksın sabahı
Fidanlarımız yeşerecek
Yüzyıllık bir kavganın kanlı sokaklarında

X
Ah Nupelda,sevdam,çocuklarımın annesi
Acıların büyüttüğü ana
Sevdam,künyemde yürek belam
İnan ki seni kimse anlayamaz
Benim seni anladığım kadar
Ah Nupelda,yüreğimin parçası
Yüreğimdeki üç gülün kod adı...