Şafaklarda kar var
Görümsüz bir dünya maviliğinde
Onca yığın yığın inlerken
Bir nebze seni düşlerdim....

Ala bildiğine alalık
Mevsim karanlık ve ıslak
Zeytinden düşen çiğ damlası
Senin gözlerindir ancak

Bazen kayboluyorum
Beton duvarların çiçek kokusunda
Haykırıyorum ama duyamıyorum
Yankısız bir gonca tınısında

Ellerimden yüksek daha ne var ki ?
Bir de küçük merdivenler
Baktıkça eriyorum
Gördükçe tükendiğim gibi

Vakit bizi ıssız bir mateme sürükleyen
Ardınca soru işaretleri çığırı !
Kainata yön veren sözler
Yoksul ve bitevi bir çığlık

Namluda ekmek buğusu
Yan koltukta oturan bir hanfendi !
Cebimde üç beş kuruşluk saltanatım
Yokluğum içli bir nağmedir
Öksürük çalgısında

Üşüdükçe titreyen bir parmakçık
Lale kokan topraklara
Gül fidesinden hoyrat
Çiçeksiz masumi bir tat !

Görmüyormuşum dünyayı
Bilmeden bin katlı binaları
Yaşıyormuşum
Adım çobanıl bir yıldız perçemi

Göğsümde kınalı bir keklik var
Parmaklarım ve dilimde kekreklik
Zinet derdik evvelden
Zinetin adı olmuş
Serserilik

Sahi ya nasıl unuttuk biz
Al yazmalı odalarda
Bin ağlayan gençliğimizi

Soba tüter doğan güneşe
Bir kurum ekmek gibi
Hasretiz şimdi geçmişe

Artık eskisi gibi aramıyoruz
Mesela organik kelimesi
Mesela doğal ürünler
Hepsi eski bir arkadaş !

Bazen şu duman kokan sokakları
Elektirik cızıltısında geçen
Bir radyo modernitesini
Sadece dört tekere ait kılmışız

Sonra okuma eylemini
Çoksul bir kemerle
Bunalan bir fer ile
Buğz etmişiz cahil kala kala

Oyalı mendilleri kan silerdi
Onda bir asalet vardı
Sonra yazma yazma dokunurdu aşklar
Şimdi bozma bir binadan haiz aşklar

Çelenk gider mi hiç düğüne ?
Modern bir kompozit isek eğer
Yakında havale ederek yaşam taksitleri ödeyeceğiz

Gülmek eylemi kahkahayı alalı çok oldu
Şimdi insanlar gülmeden ağlamaz oldu

Biterse bir gün petrol ve elektrik derken
Gözlerimizi kiralık vereli çok oldu

Yitip giden ırmaklar kenarında çiğdemler
Soğuk bir kedi yavrusu
Bazen açlıktan uyumayan nice ademler
Yardıma muhtaç oldu

Yardıma kimin ihtiyacı yok şu devirde ?
Kimi varlığa kimi yokluğa muhtaç
Elimde bir derin mektup
Yazmışım geçmişi unutup

Selamlar karıştı kısa tümcelere
Yalanlar oldu hayatın cilvesi
Trenlere sözüm yok
Onlar kaldı bir tek
Özlemlerin mirası, terkisi

Umut aradı çoğu bir kadeh için
Bin yol teperek tırmandı
O günah şehirleri
Ve kalmadı dilimde
Dilimin nağmeleri

İğdiş bitmek üzere
Beyin ve körlük eş sesli kelime
Sevgi topalladı aşk öldü
Masumiyet sadece bir öykü

Riyadan fırsat kalmadı nihayete !
Hiç kimse sonu bile görmüyor
Tekrar tuşunu fazla abarttık galiba
Yaklaşırken ebediyete

Sonra bir kaval çaldı yüreğim yandı
İçimde ada çayı kekik kokusu uyandı
Ver elini karlı dağlar aşalım
Şu şafaklara kar yağsın
Bir bayram kucaklaşalım

Odamda kokusuz çelenkler var
Kitap derler onlara
Yazarı mutsuz bir ölüden kalan
Nice tümcesi kemikleşmiş

Yani aziz dostum kalem
Yazan da bilmiyor
Gören de bilmiyor
Okuyan hiç umursamıyor
O zümrüd ü anka çağını....