Varmıştım eve bir günün ,
Yorgunluğun ardında ,
Çekyata yasladım .
Ağrıyan sırtımı.
Derken baktım zorlanıyor.
Açık olan göz kapaklarım.

O anda iki ben vardı.
Biri uyumak istiyordu.
Diğeri birden düşüncelere dalıyordu.
Bir yarım uyku hali yaşıyordu,
Sanki bedenimin elektriği kesiliyordu.

Akşam çoktan yerini geceye bırakmıştı.
Derken bir demlik çay.
Yanınada ince beli bir bardak.
Başında yarım uykulu bulunduğum.
Masaya geli verdi iç yorgunluğunu.
Götürür misalinde.

Gidiyordu yavaş yavaş.
O üstüme çöken.
Yarım uyku halim.
Artık kaçmıştı uyumak.
İsteyen diğer.
Yanımında uykusu.

Birden aklıma geldi.
Alışkanlık haline getirdiğim.
Şiir yazma alışkanlığım.
Şair de değildim.
Şiir yazmayıda bilmezdim.
Yine şair olasım geliyordu.
Gecenin siyah perdesi altında.
İlham oluyordu dem veriyordu.
Bir kaç satır daha karala diye.

Ve uzadıkça uzuyordu.
Kalemde kağıda düşen mısralar.
Sanki yazılmış ama.
Henüz yaşanmamış.
Hikayemi yazar gibiydim.
Gecenin tül perdesinin altında.
Bakmaksızın durmadan.
Akan zaman ile.
Duvardaki saattin geçen dakikalarına saniyelerine.