lacivert akşamlar
Seyrederim lacivert akşamlarda
Çivit rengi gök kubbeyi yırtarak Usulca fısıldarım rüzgara Anlatırım lacivert akşamların büyüsünü Kanadı kırık bir o kadarda demli yüreğim Hercai hayatımın topladım tasını tarağını Kaygılanma Karalanma Başım dik yürüyorum ziftin ortasında Bulaştı ziftin en karası yüreğime Yüzüm kara, gönlüm yara Ayaklarım ise tam bir bela Ziftin içinde yürümek o kadar zor ki Bir seherin şavkıyla İklim değiştiren mevsimin otağına Sebepsiz Nedensiz Tüpsüz dalgıç gibi atlıyorum ziftin ortasına Üryan bedenim benlik kavgasında Dehlize sıfır kilometre sürat yarışında Çaresiz Yeknesak Kalem rahatsız Sus diye hayıfta Nazlım huzursuz ,dalgalanıyor saçları Rüzgarda Ey maral bakışlım Seyret bendeki seni Kim kalem Kim kağıt Kim şair? Bu şiirin sonu senli benli mi? Yoksa yabancılaştı mı? Taçlandırmak yüreğimizdeki seviyi Demli demli Yoksa, Bu sevda döşümüze lehimli mi? |