Bir şarkı söylerim
Hicaz makamın da
Tam karanlığın perdesi
Çekilmiş gecenin yarısın da
Geçmişim dökülür ardı ardına
Acılarımı sıralarım
Kalemin yazdığı mısraların da
Herkes derin uykusun da
Ben düşmüşüm yine
Gecenin yalnızlığın
O soğuk üşüten kucağına

Ben kendime bile dokunsam ağlarım
Şu anda öğle bir andayım
Rüzgarın savurduğu küllerdeyim
Dilim de dökülen sözler
Ağır ve derin
Karla kaplı dağ yamaçlarım
Uzaktan sesleniyor bana
Yarım kalmış tüm amaçlarım
Aynaya baktığım da erken
Beyazlamış siyah saçlarım

Çatlamış eski sokak taşları
Üstün de yürüdükçe
Kanatıyor bu yorgun ayakları
Kırılmış gücümün kanatları
Bastırsam da susun diye
İçim de yükselen çığlıkları
Ne mümkün susmak bilmiyorlar

Çöller de susuz kalmış
Dudakları çatlamış
Denizler de fırtınaya yakalanmış
Yelkenleri param parça olmuş
Dümeni kitlenmiş
Hırçın dalganın sürüklediği
Yere giden biriyim