Yaprağın Hikayesi
Kara bir zemheri çökerken akşama
Ayazın yükü bindi yorgun dallara Kuru bir yaprak koptu, uçtu dalından. Koyu bir hüzün bürüdü bir baştan diğer yana Issız sokakta kapalı kapıların ardına... Kuru bir yaprak düşerken toprağa O ilkbahar sabahı geldi yine aklına. Güneşle canlanıp açarken gözlerini dünyaya Tatlı bir rüzgar yalamıştı yanaklarını Çiçek çiçek bezendiği günler de vardı Ne kadar şendi dallar, arılar, kelebekler. Meyveye gölge oldu canı yanarcasına Kızgın güneşin yakıcı o sarı sıcağında... Kuru bir yaprak düştü sessizce yere, Kırağı örttü üstünü üşümesin diye gecede. Dingin bir huzur çöktü yorgun omzuna Yeniden yeşerip canlanacaktı dallar seneye Nasılsa gelecekti bahar, kıştan hemen sonra... İbrahim Kavas |