Çeşmenin,kurnasına şakıdığı terennűm
Kederimdir kardelen gecem ateş ağacı...
Ölűnce Rahlesine gőműlen bir műderris
Öperek solduracak çelik yalnızlığımı...
Gurbet akrep kuyruğu sabır ekşi yol acı
Gidiyorum kardelen yutarak çığlığımı

Sağ yarım kızıl deniz sol yarımda nil hűznű
Vahşi timsah,avına sűzűlűyor içimde
Usulca asıyorum yűreğimi bir dala
Anneme dőnűşűyor birden çınar gőlgesi
Parlıyor yalnızlığın yedi rengi saçımda
Çőzűyor kundağını çőlde pınar gőlgesi

Kartalların,kokundan yara alan pençesi
Anlatıyor gőklere mavinin őldűğűnű
Bana da sen őğrettin geceleri kardelen;
Suyuna dargın balık insafıyla bir yaşam
Seyyahın çıkınından payıma kaldığını...
Sensin hayat ve ukba gerisi giyim kuşam

Karanfiller ağlaşan yetimlerdir ve halâ
Idlibde,deynel zorda çiğdem bakar bebekler..
Utancımda kırılan aynalar beyaz sarı
Dőrt mevsimde kardelen,tűm insanlık palatır
Dağların damarından akarken kőstebekler
Şair sıkar dişini yalnızlığı kanatır...

Emin çlkli