Uzaklara evlat gönderenlere, gidip de dönmeyenlere, tüm hasret çekenlere...

Batıyor aşkın gönlüme hançer
Hançerli gönlüm susarken gözlerime yaş düşer
Neyleyim gözlerimi yüreğime hicran yağmuru iner
Sorarım yağmur yağdıran buluta.
Yağdın da sanki başın göğe mi değdi.

Bahçende buldum en güzel çiçek kokusunu nefesinden
Ya kuş uçar göğsümden ya da göğsüm göğüs kafesinden
Ölmeye değerdi bir parça nefes nefesinden
Sen ilk soluğumdun derinden soluduğum
Son soluğum oldu da kalbin murada mı erdi.

Karşına geçip seni seviyorum diyebilmek için
Ay katlandı hilale döndü derdinden
Cemalini sığdırdım gözlerimin içine seni görebilmek için
Yüreğine dokunabilmek için deli divane sarhoş oldum
Ah ben meyusun aşkına sirayet etmemdi idi tüm derdi.

Ne efsunkar imişsin sevdayı muhabbet
Cümle feveranlıkların aldı canımı canından
Lafıgüzarları attım sensiz sahte cennetimin içinden
Bekledim gidişinin üzerinden uzunca meymenet
Tevekkeli değil sevda bile merdümgiriz halini yavaşça ortaya serdi.

İnce imbikten damıttım aşkının rahmetini
Hasretine bile can kurban ılık rüzgarlar estimi
Getirir bana uzaklardan kalbinin atış sesini
Bakışın öldürür beni bırakma tut ellerimi
Ah cümle nusuhetleri atsam bile aşkımıza yine nazar değdi