x matine z suaresen bilmesen de sendedir dağın ruhunu saran mavi bulut denizin tenine boy veren sedir niye bu kadar acıtır ki rahlenin dirseğe bıraktığı iz misk-i amber kokulu imamelerin itikadında kaç bedreddin astık oysa öznel cihadlarımızın tesbih tanelerinden koparak serezlerimizin çarşısına sen bilme kapat sarmaşıklara gözlerini gecenin kara feracesine tüllenen kuytuda ciltler dolusu sönmüş yıldızla ve hayyam dizeyle seviştiğimizi zamanın bekası günahlarından arınarak akarken kırık beşiklerin harladığı potaya anlakların araf toprağına nebiler gömen adamlar seyrediyoruz muhammedi bir irkilişe uyanıyorduk onlar için fark etmiyor nasılsa kefensizlerin adı isa veya musa . |
soğudu ölüm.