YARIM KALIYOR İNSANYarım kalıyor insan sevdiği olmayınca, Asık kalan yüzlerin mimikleri donuyor. Kararıyor dünyası, ümidi kalmayınca, Yıkılıyor büsbütün, viraneye dönüyor. Herkes gülüp eğlenir, sen acınla baş başa, Varıp derdini anlat istersen dağa, taşa, İster çekil köşene, ister sersefil yaşa, Dışarıdan bakanlar seni dertsiz sanıyor. Enkaza dönsen bile, kimler nasıl bilecek? Kim saracak yaranı, gözünü kim silecek? Derdin biri bitse de; başka biri gelecek, Bunları düşündükçe, ruhum bile yanıyor. Arayıp sormaz olur eski dostların bile, Düştüğün yalnızlığı getiremezsin dile, Malın mülkün olsa da, bitmez çektiğin çile, Yarım kalan insanın yüreği hep kanıyor. Aşık kusur aramaz, arar ise; aşk olmaz, Bir gönülden aşk çıksa yeri kolayca dolmaz, Aşk bir çiçek misali, ilgilendikçe solmaz, Yaralı bir yüreği gönül ehli tanıyor. Gönül yorgun düşerse, biter gider heyecan, Gafletle yatıp, kalkma; fırsat var iken uyan, Elden medet bekleme, otur da derdine yan, Gönül bir kuş misali kah uçup, kah konuyor. Sabri Koca |
Kalemin susmasın
___________________________Selamlar