ŞEFFAF ODASır dolu bir dünyada şeffaf bir odadayım. Şeytan nefse musallat, ben ise duadayım. Beynimden geçenleri uzuvlarım işliyor. Nefsim canavar gibi bedenimi dişliyor. Kırık bir vazo gibi, ne doldursam akıyor. Etraf ateş çemberi, dokunduğum yakıyor. Alıcı kuşlar döner karanlık gecelerde. İnce huzmeler sızar kırık pencerelerde. Bir inilti yayılır karanlığı yararak. Sanki biri ağlıyor, sokakta hıçkırarak. Bu sokakta ağlayan gençliğimin son hali. Farkına bile varmaz, geçip gider ahali. Yara benim sinemde, kim bilecek acımı? Kim doldurup verecek gönlümün ilacını? Gözlerim ufuklarda huzuru bekliyorum. Kader önden çekiyor, bense itekliyorum. Günahsız değilsem de, isyankar da değilim. Yokuşu zorluyorum, zora varmak meyilim. Ruhla beden kavgası ne zaman son bulacak? Ruhum bedende esir, çıkınca kurtulacak. Sabri Koca |
Ruhla beden kavgası ne zaman son bulacak?
Ruhum bedende esir, çıkınca kurtulacak.
Çok güzeldi şairim yüreğine sağlık saygılar..