senden sonra…
farklı dokunuyor
kelimelere
parmak uçlarım
ve zorluyor beni
bilmem kaç zamAnlı
heceler ki
peki o biçimsiz işaretlere
ne demeli?
söküp onları derinden,
anlamlı bir cümle
kurma telaşları,
satır/satır
sana dökülürken ki
senden sonra,
tüm boşluklarıma
akıyor ırmaklarım.
bil/emezsin
keskin bir süreç bu/devrim.
iç-sel ayaklanma..
bir hayat avareliği gibi
soluk alma biçimi
hırıltılı ve derin
ıslak sırılsıklam
odaklanma anı ki
büyür bebekleri g¬özlerimin,
güzel haller arifesinde,
sana doğru yaptığım
o yolculukta
mekaAnsız/zamanSız..
her virgül çakıl taşı olur
derinlerinde okyanusun
ve ses/lenişler nokta.
iksir değil bu sır da.
konu sen olunca
büyüsü düşer harflere
kokunun ve genişler
yüreğimin hacimleri
seni çekmek için
derinlerine, kendime ki
yazdığımda sana/
aktığımda mektup mektup,
sana dökülen her harf.
su/damla ve metin/ler
tutkusu olur yaşamın
tutuklusu müebbetlerde ve...
bir bakıyorsun..
kirişi sökülüyor
yüreğinin üzerinde kurulu
o ruhların..
yol neden bitmiyor diye
düşünmeye başlıyorsun
o zaman..
düş bozumları bunlar..
boşluğunun fecir vakitleri ki
üzerinde sayfalarca şiirler
birikiyor kapı aralıklarına çarpıyor
rüzgar/ayaza çıkan sokaklarda
kimsesizlik ve sessizlik
susuyor ve parmaklarını
mühürlüyor yüreğinde..

bir bakıyorsun/
çerçevelerde arayıp bulamadığın
o yüz yatırıp seni taşlara,
çarpıyor kir tutmayan yosunlarını..
mevsimler diyorum,
mevsimler..
sana yakışıyor
bana günler ve geceler.
yol neden bitmiyor
geçip gittikçe uzaklara.
bilemezsin…

ve yar
duygular dillenince kuytularımda, 
kasıklarıma düş/erken zerresi her anın
ısırıp alt dudağımı 
zirvelerine tırmanıyordum dağlarımın ki 
dağlarım sendin
ve sen bilemezsin..

yalan söylemeyi beceremeyen çocukların
düşleri karışıyor gözlerime!
içimden sana şarkılar söylemek geliyor
çirkin ve kırgın sesimle
ve sen bilemesin..

hiç sorulmamış bir soruya verilmiş
yanlış bir cevap gibiyiz şimdi.
nerede nasıl olduğumuzun bir önemi yok.
kapatıp gözlerimi
yüreğini çağırıyorum
en derin yerlerime
tutup ellerini
bırakmak/sızın
zirvelerine tırmanıyoruz dağlarının ki
umutlanıyor yerin yüzü
umutlanıyor sular
ve kar.

bil/emezsin. 

değişmiyor
unutulmasını beklediğimiz hiç bir iz
gözlerini aç!
çeke çeke! saçlarımın kırıklarından
dik karşına hesap sor
hep aynı cevabı
bulacağın bir yüze ki
şşş tamam

-içimdengeldi-

içini yerim derimde
ıslanır dilim
uslanmak/sızın
ve sen bilemezsin..

ruhumun derinliklerinde 
yüreği delen bir iğnenin
ucunda kalakalıp!
camdan kulelere düşen
o gölge
o karanlık ses
ıslak nefes
benim sana ulaşmayan soluğum şimdi ki
sen bilemesin..

kaybedilmiş günlerinin sorulmayan hesabı
ödenmemiş kaç düş bıraktıysa arkasında.
hayır!
buna izin vermiyorum.
bir şiire benzemesine
izin vermiyorum.
yazmıyorum artık 
yaşıyorum.

-tekbaşıma!-

ki sen bilemesin..

yorulup kendinden
bir gün kaçarsın diye 
kentime....
içimden deniz geçiyor yüreğiM!
nefesini tut.
ve dal şimdi içime.

boğulmayan
ve tutuşamayan
ölmeyen ve öldürülemeyen
bir lanetli gibi yaşamaktan sıkılıp
sana sarılıyorum
bilemezsin..





(...)