Kızgın ve bir o kadar öfkeliyim.
İnsanlara hayata sana sayıyorum.
Canım yanıyor oda olmasa yaşamıyorum.
Ruhum bedenim den göçmüş yok oluyorum.

Yine oturdum yazıyorum bir, bir anarak.
İçimde ne varsa sayfalara anlatarak.
Kalem isyanda yorgun düştü sana yazarak
Çöktüm bomboş ellerim yok olarak

Defalarca anlatmaya çalışarak
Sana bendeki seni oturup konuşsak
Varsın konuşsunlar biz aşkımızı yaşasak
Sen gittin yıkıldı umutlar yok olarak

Bu nasıl bir şey hep benim üzülen
Oysa sen bir kaç çapulcu kafa çeken
Ben geçerken yanından sen dalga geçen.
Baktım da şimdi değmezmişsin üzülmeye.

Bitti artık sen yoksun benden gittin
Şimdi bak özgürlüğümü ilan ettim
Şen kahkahalar attığımı görseydin
Gülümsüyorum şimdi yalnızlığımla mutluyum ..
**(cangülüm) ** saat :02:04 tarih :24/10/2018
Nebahat KILAKAY