Kasım Yağmurları...
Çağladı yağmur
Usul usul direnmedi kendine Gün boyu döktü içini Kendi söyledi Ben ve kimseler dinledi ... Biraz çay kokusu Bir dirhem keder Aşıkın gönlünde hasret biter Israrsız da ıslandı kalabalık pencereler ... Yağmura ayrılığı kim yakıştırdı Yağmur sevdalının makamıydı Düşlere mekan Acılara derman Umutlara bahardı... Yağmur gökyüzünden yağan yıldızdı belki Tut , doldur avuçlarına Saçlarını mahrum bırakma Topuklarını daha hızlı dokundur çamurlara Belki vedalaşmadın henüz çocukluğunla... Küstürme Kasım yağmurlarını Aşka, sevdaya dair dile umutlarını Bırakma kışa hakkın olanı ... Aybüke 📚✏ |