Seni kendim için sevseydim eğer
Kuruyan yaramı deşer miydim hiç
Hayırsız olduğnu bilseydim eğer
Şu karlı dağları aşar mıydım hiç

Gülüşün gökyüzü, cemalin ay’dı
Tanrı istemese, yaratmasaydı
Sev diye karşıma çıkartmasaydı
Bunca yıl ardından koşar mıydım hiç

Bir anda değiştim, dünyamı yıktım
Canımı yok saydım, kendimden çıktım
Günde kırk bir kere resmine baktım
Hayalinle kalıp yaşar mıydım hiç

Cesaretin var mı, aşk’ı sormaya
Çıkıp da karşıma dimdik durmaya
Ömür mü bıraktın başa sarmaya
Dost doğru yolumdan şaşar mıydım hiç

Şu zalim öfkeyi dilime koyup
Ne günahı bildim, ne dedim ayıp
Bin türlü belayı yüzüne sayıp
Kabımdan dışarı taşar mıydım hiç

Kahve gözlerinden kopabilseydim
İçerimden söküp atabilseydim
Elimden gelseydi yapabilseydim
Böyle bir oyuna düşer miydim hiç

Mevla’nın izinden zerre aradım
Goncayı bırakıp gülde aradım
Yaşayan ölüye çıktı bak adım
Kendi mezarımı eşer miydim hiç... Bilal KARAMAN