NE DEYİM GÖNÜL
Sevda burcumuzdan aşk bayrağını;
İndirip gidene ne deyim gönül… Dünyamı inatla hergün tersine; Döndürüp gidene ne deyim gönül… Paramparça hayalimde, düşümde; Ölüm gezer adım adım peşimde; Kışım bayram eder yaz güneşimde; Söndürüp gidene ne deyim gönül … Hayat ırmağına dökülen solum; Sandım ki bir ömür tükenmez yolum; Büküldü bileğim, kırıldı kolum; Yandırıp gidene ne deyim gönül… Gözüne deryalar dolmaz demişti; “Peşinden koşarım” olmaz demişti; Yemin çiçekleri solmaz demişti; Kandırıp gidene ne deyim gönül… Yazım kara bahtım kara dert kara; Dermana diklenir açtığı yara; Gözleri başkentim kaşlar Ankara; İndirip gidene ne deyim gönül… Nasılsa çıkarız hikmet katına; Elleri bağlayıp himmet katına; Ansızın gönlümü veda atına; Bindirip gidene ne deyim gönül… Ali ALTINLI – 02.11.2018 Saat: 00:50 |