GÜL VAR DEDİLERSağıma soluma bakıp dururken Gönülden gönüle yol var dediler Gonca güllerimiz birden kururken Can da kurumayan gül var dediler Aklıma sen geldin her gündüz gece Saklandı sineme bir güzel ece Anılar içinde sen dev, ben cüce Anda kurumayan gül var dediler Kirli olanlara asla değmeden Zindan gönüllere bir gün sığmadan Ne olursa olsun başın eğmeden Sonda kurumayan gül var dediler Hep onda çoğaldım, hep onda bittim Dilimden düşmedi dualar ettim Baktım ki çağırır koşarak gittim Sende kurumayan gül var dediler İçimde yıllardır bir büyük coşku Nakşetti yüreğe bu güzel aşkı Seni çok sevmişim yok zerre kuşku Tende kurumayan gül var dediler Hayat koşusunda olmuşsak sidar Dosteli canana canını adar Eğer severseniz mahşere kadar Sinde kurumayan gül var dediler |
İşte tüm güller solsa da bende canımdaki gül solmuyor
solsam da tüm topraktaki güller aşk da kurumayan solmayan gül var bildim öyle öğrettim kendime üstat :((
Ben gülüyorum her her her her şeye.
şiir tam benmiş