Hiç Yenilmeyen MehtapGüneş yavaş yavaş kendini Karanlığın gölgesine atıyor Kalbin söküldüğü gibi İçindeki kutuya gömülüyor Aşk denilen mehtap’ül Şevk Yenilmeden aklıma direniyor Sevenlerin kalbini Tahta gibi kemirip bitirirken Benim deli gönlüme ise Şelaler gibi akıp giriyor Savaşmak bile aklıma gelmiyor onla Bırakıyorum kalbimi ona Dolduruyor dolana kadar Hiç yenilmeyen mehtap aşkıyla.. |