Namerttir Sözünden Çayan SevdiğimTarayıp zülfünü dökmüş yüzüne Beliğine canım kurban sevdiğim Kudret sürmesini çekmiş gözüne Bakıyor uzaktan, fettan sevdiğim Kirpiklerin oktur, yanak kırmızı Soyun hanedandan, Şerif’in kızı Sandım ki semanın Çoban Yıldızı Cümle alem sana hayran sevdiğim Yakmış ellerine Yemen kınası Mendili ipekten, iğne oyası Bitecek feleğin cevri cefası Sabret, biraz daha dayan sevdiğim Güle değil midir bülbülün zârı Sonu ruşen olmak eldeki kârı Hasretin sinemde Cehennem nârı Olsun halim sana ayan sevdiğim. Seni yazar kalem, dilde kelamın Seher yelleriyle gelir selâmın Musallada bitse hükmü çilemin Namerttir sözünden cayan sevdiğim Şen şakrak olurmuş, gönlüne düşen Külü tanımazmış, yanıp tutuşan Gamlanıp Şinel’i etme perişan Yok ki ondan dertli ozan, sevdiğim DÖNDÜ DEMİR SİNEL ŞİİRLERİ ÝÜREĞİN SESİ’NDEN |