Ankara' ya BenziyorumBaşladığım yerde bitiyor tüm yolculuklar.. Ankara’ ya benziyorum, sıcacık soğuğum. Öyle işte!.. Utangaç cevabım.. Gözümden damlayamayan yaşlar gibi! İlk kez bayramlık elbise sahibi olan çocuğun gülümsemesi... ...ya da hayatında bir çift yeni ayakkabısı olmayan Ama hep göz kamaştırıcı ayakkabılar boyayan çocuğun ’’ Pırıl pırıl abi ! ’’ deyişinin verdiği eziklik gibi... Beş kuruşu olmayan bi gencin, Sevgilisine vitrinde gördüğü elbiseyi almak için para biriktirmesi gibi... Allah ’ım bu gün öyle çok Gibi ’’ ile kurulan cümleler canımı yakıyor! ...kalbimi deliyor ki!!! Dert gecesi iken ! Mutluluk imzalarıyla... Küskün rüyaların noktasındayken... Aşkların para ile ölçüsüyle! Tıkanışların boğazımda düğümlenişi!.. Başladığım yer neresiydi? Ben kimdim..? Derken bu sahneyi bir yerden hatırlıyorum... İnecek var usta! Şimdi beni oynayan figüran hangisi?.. 26.11.2006. Elif AVAN www.elifavan.com |