BİR DAHA
BİR DAHA
sanki yıldızımın bir işaret fişeği gibiydi çakılı kaldı karanlığın karnına başım dertler içindeydi üşümüştüm ama yüreğim ve ellerim sımsıcaktı kim bilir geride bıraktıklarım ne acılar çekiyordu olabildiğince yorulmuştum bütün şehir uyurken cevabını bilmediğim gümüş bilmeceleri sordum durdum kendi kendime her bilmece yeni bir yara kanattı içimde trenler geçti üstümden.. kaçtım yakalanırsam bir daha düşmemek için!.. Yusuf Yılmaz |