Demek ki kalbim ağır gelmiş yaşadığım hayata,
İkinci bir yaşama da sığmazmış zaten bu hızla.

Demek ki kalbim ağır gelmiş işittiğim sözlere.
Kalbim ağır gelmiş hayallerime.

Ne sözler vardı lügatımda sarfedilmeyi bekleyen.
Ne hisler vardı yüreğimde hakedeni gözleyen.
Ne uçurtmalar uçurdum yüreğimden, sevgi dilinde.
Ne yangınlara gebeydi kalbim, yanmadı közlerimden.

Elbet buluşur kalbim, toprakla.
Elbet buluşur kalbim, yenilgiyi kabullenmiş cesedimle.
Elbet buluşur kalbim, inandığı yalanlarla.
Ve yine ben buluşurum, hayallerimi yaşayanlarla.

Bu tekdüzelikten çıkamaz hayatım.
Bu sürüklenişte başrolüm.
Ben etsem kabul yenilgimi,
Dilru dinlemez, yerden yere vurur hislerimi.

Ve ben bir sürüklenişten daha kaçamam.
Ve ben bir bitişin daha araladım kapısını.
Ve ben ölümü güzel karşılardım, çalsaydı kapımı.

Ve benim hayatım...
Bitap düşmüş, yenilgilerimi duymaktan.