BOZULDU DÜNYA ARKADAŞIM
Nasıl geçti bir ömür sanki daha dün gibi
Anladım ki bu dünya boşmuş be arkadaşım Koskoca yıllar geçti kısacık bir gün gibi Vakti gelince göçen kuşmuş be arkadaşım Bir anlam veremedim bu adi düzenlere Masumları öldürüp garibin üzenlere İnsan diye bakamam zulmedip ezenlere Adam gibi yaşamak suçmuş be arkadaşım Medeniyet maskesi takınıyor ülkeler Çiğneniyor hunharca idealler ilkeler Çok planlar kuruyor bu utanmaz tilkiler Bu düzende yaşamak güçmüş be arkadaşım Her yerde acı zulüm kan dolu göz yaşları Çocuk ihtiyar kadın zehir oldu aşları Zalimlerin hırsıyla huzur bulmaz başları Dünyanın şirazesi kaçmış be arkadaşım Menfaatler uğruna kıyarlar onca cana Göz yaşlarıyla doldu kardeş bacı ve ana bu kadar alçalmaya veremedim bir mana İnsanlar azgınlaşıp şaşmış be arkadaşım Hani insan hakları çıkmıyor hiç sesleri Zalim güçlü olunca oynuyorlar susları Ne kadar kollar bunlar bu vicdansız puştları Dünya nasıl gaflete düşmüş be arkadaşım Gücü gücü yetene işlemez hiç adalet Duyulmayan çığlıklar insanlığa felaket Böyle gidişin sonu sapkınlığa delalet İnsanlığın çatısı göçmüş be arkadaşım Medeniyiz diyerek aldatanlar bizleri Sömürüp soydular hep doymadı hiç gözleri Yıllar geçse bu zulmün silinmez hiç izleri Gözümüzde büyüyen hiçmiş be arkadaşım Ayhan Kocabay. 15.9.2018 |
Saygılarımla...