kArA GöZLeRiN!!
Gözlerin...
Benim aklımı çalan,beni benden alan gözlerin İçime işlenen o bakışların O masum gülüşün aklımdan cıkmıyor yar Hayallerimde hep sen Her anımda hatta rüyalarımda hep sen varsın... Belki ben senin aklına bile gelmiyorum Yüreğinde bir başkasıda vardır bilmiyorum Belki çoktan unutmuşsundur Ama ben hala o gözlerini unutamıyorum Ve hala seni seviyorum Ama biliyorum sen bensizliğe seviniyorsun Ve ben hala sensizliğe üzülüyorum Seni özlüyorum Kara gözlerini istiyorum Ama farkındayım asla benim olmayacaklar |
diyerek şiirinize yoldaş bi cümle söylesem olur mu!
aşk böyledir işte çoğu zaman, onu varlığında değil yokluğunda sevebilmektir, daha fazla... daha iç kemirircesine... sevmek o'nun varlığının göz önünde olması olmuyo işte, varlığının gözlere mühürlenmesi oluyo... bazen... sevmek tuhaf, acılı bir saklambaçtır, ebe de sensin, saklanan da, sobelenen de... sevmek... ah sevmek...
yüreğinize sağlık...