Şu an bir veda busesi yanağına kondurup vazgeçiyorum sevmekten

Eskiden kalan tek resmini bir anda yırtıyorum hiç düşünmeden

Belkide yoruldum artık sensizlikten

Kimbilir belki hala özlüyorum seni derinden

Ama artık vazgeçiyorum seni sevmekten

Gecenin karanlığına gömülüyorsun

Bir hoşcakal bile diyemeden kayboluyorsun

Uzağa çok uzağa gidiyorsun

Erişemediğim hayallerimin arkasında sığınıyorsun

Kuytu köşelere saklanıyorsun benden vazgeçme dercesine

Hatıralarda beliriyorsun ansızın

Hiç beklemediğim anda karşıma çıkıyorsun

Ama nafile sen bende bitiyorsun...!