Bir daha konuşamayacağımı bildiğim sana
Bir daha konuşamayacağımı bildiğim sana
Her gün biraz biraz susuyorum Dilimin ucunda dikenli kelimeler yuvarlıyorum Parçalıyorum sana dair söylenecek ne varsa Susuşlarım büyüyor Nerede bir giden varsa Orada vedalar biriktiriyorum Islak ayaklarım suya değiyor Yolcular uğurluyorum bir umut Gidenler getirir diye seni Dökülüyor katre katre gökyüzü Birden her yer karanlık Seni en belirgin siyahlarda görüyorum Dağılan saçlarını topluyorsun Ve yıkıntı gözlerimde kayboluyorsun Değişmez huyu mudur vedaların Köhne bir yoldan yapayalnız Teşebbüssüz uçurumlara bırakır Sürer umutları parmak uçlarına Bir solukta hayat,düşürür ebedi boşluğa |