“ Zıt kutuplarda iki insanız..Nasıl anlaşabiliriz?” dedi, hiç unutmadığım, unutamadığım..
Yıllar sonra ben de kendisine : " Beni tanıyan, seni de tanıyor.." dedim, şaşırdı..

İnsanlarda Allah yaratmış zıtlık
“ Her şeye katlanır “ buyurmuş “ sevgi “
İç içe değil mi varlıkla kıtlık?
Onun üstesinden gelmeli sevgi !

Ufukta bir nokta, bir dağ yürekte
Ekini biçersin tohumu ekte
Vurulsa da her an ömre bir sekte
Yıkılmaz umutlar vermeli sevgi

Kimi yorgunluktan kimi yokluktan
Korkmamalı bir an her karanlıktan
Her şey yeni başlar inan zıtlıktan
Yıkık hayalleri dermeli sevgi

Sorana yolcudur gidene de yol
Veremem boş ümit vaadler bol bol
Sökse yüreğimi boynumdaki kol
Aşkı harmanlayıp sermeli sevgi

Hep süründük durduk yolda kaydıkta
Neleri bulmuşuz kusur saydıkta
Olmayınca sevgi büyür zıtlıkta
Gönülde doruğa ermeli sevgi

“Adsız kahramanım “ desem de olmaz
“Cananda bir canım “ desem de olmaz
“Dört mevsim her yanım “ desem de olmaz
Kışı yaza doğru sürmeli sevgi

Olmasın hiçbir şey tatlı söz mü yok?
Yokluğu var eden inanç öz mü yok?
Yoksa bazı şeyde –bilmem - göz mü yok?
Görürse yürekten görmeli sevgi

Sevgi dünyalardır sevgi hem yurttur
Sevgi yaşamaktır sevgi umuttur
Gideceksen eğer kendin unuttur
Yoksa gerçek ümit vermeli sevgi

AH GÜLÜM, GÜLÜM..



Keşke hep sevenler candan olsalar
İyilik güzellik aşkla dolsalar
Bir ömür sözünde sadık kalsalar
Kuşatıp Cihan’ı sarmalı sevgi ................... Ayhan KOCABAY