VEDASI VARŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Ordu’da görev yaparken ailemden
2 yıl ayrı kalmıştım. O ortamda yazmıştım
vedası var;
biliyorum hüzünlü akşamlar gidiyor işte gidiyor kanat çırpan martılar. karadeniz hırçın dev dalgalar içime içime vurur. yine öksüz yine yalnız bizim sevdalar gidiyor işte gidiyor ışık saçan yakamozlar. boztepe dik yamaçlar hava soğuk sert kışlar toplanmış bütün göçmen kuşlar gidiyor işte gidiyor biliyorum biliyorum vedası var. 2009/ ORDU |