YOKLUĞUNA DİZELER
Sana bir şiir yazıyorum...
Bitkin bedenim karanlıkların gölgesinde. Bir haykırıştı yüreğimdeki hasret, Gözlerimde akan bir damla yaştı hüzün... Bu şehrin karanlığına inat Senle aydınlandım... gözlerini çizdim, Hüzün dolu gözlerimin karasına Sana bir sözüm var... yüreğime mıhlanmış bir söz, Yanık türküler arasında Yanan alevli kalplere inat, Ateşler kuşandım sana dair, O yüzdendir dilsiz oluşum, Ondandır alev alev yanışım , Geceler boyu yalnızlığımla ... Hani kan ağlar ya gözler.. Hani tek tek dökülür ya kelimeler, uzattım yorgun ellerimi yokluğunu karaladım... yokluğun var ya yokluğu... Bir cehennem azabı bir uyku boyunda.. Göz bebeklerimde ağırlaştırılmış müebbet yokluğun var yokluğun, Ölüm çığlığı bir yakarış... yokluğun var ya yokluğun Günahkar ruhuma mezar olmuş ... Ve Belki bu son dizelerim ömrümün belki de sana yazılacak bir ömrün ilk dizeleri... soğuk bir İstanbul karanlığında Ömür tükenirken sahte gülmeler gözlerimde... Sensiz gecelerde kırıldı kalbim, Yüzümde karanlık gölgeler ... Bir ömür çizecektim sana Ellerime kelepçe vuruldu... Bir kaç yıldız kopardım gökyüzünde, Kelepçe vurulmuş ellerimle, Yüreğimin en derin yerine adını yazdım... Ağladım Sızladım Haykırdım, yokluğun var ya yokluğun... Bedenimi kuşatmış en acımasız ordu... yokluğun var ya yokluğun, Bir hançer gibi kalbimi parçalamış ... Yokluğun yokluğum bir uyku vaktinde... |