Derin bir hüzün kaplar şu yaralı sînemi
Bulut olur yağarım dolup dolup taşarım
Acılarım depreşir zaman buna çare mi
Dilegim kabul olsa kimbilir ne coşarım

Hesabını kim verir hüzünlü bakışımın
Çaresi var mıdır ki içimi yakışımın
Sonu hayra çıkar mı derdimi takışımın
Canımın acısından deryalara koşarım

Umutlarım sularda dağlarım kar altında
Çırpınıyorum heyhat bir gerilim üstünde
Kavruluyor yüreğim yas gönlümün tahtında
Gelebilsem kendime her engeli aşarım

Gözyaşlarım akıyor sellere karışıyor
Dert hüzün keder ise habire yarışıyor
Dostlarım düşmanlarım hesapsız vuruşuyor
Hayret içinde kalıp bu hallere şaşarım

Ne yerdeyim ne gökte şu anda araftayım
Hayatım pusu kurmuş tam arka taraftayım
Yönümü bulamadım uzaklarda kaftayım
Kurtulsam şu girdaptan huzura ulaşırım

Selva Durmaz Emir