sansür bir bakış yaralamış tenimizi
yürekler hepten çelimsiz
durmadan ölümü sayıklıyor iken zaman
boş yere sızlan sak da lal talih nidasıyla
bahtımıza düşeni toplarız
her halükâr da



Azrail ara sıra yoklama çekse de bize
ağız dolusu kan tükürsek de
yinede tenhalarda
ıslıklar eser kulaklarımıza



bu devirde özlemek sözcüğü idama tabidir
istersen bu kelimeyi hiç kullanmayalım
belki ipe çekilmekten kurtuluruz
yahutta yargılanmaktan



karanlıkta kırlaşan saçlarımız
bizi güdüle dikçe
ağırlaşan adımlarımız da
külfet oluyordu sancılarımız
düş kırıkları biriktirmek de idik geceler de
tel tel olup
yahut da;
içe dönük duyguları mesken ediniyorduk



sonunda sorduk
ne idik
ne olduk
hangi taşı yerli yerine koyduk
hangi boşluğu doldurduk
kendimizi kaybettiğimiz yerde
hep kan emicileri bulduk



yaralandık
yetmedi
karalandık
kifayet etmedi
silindik de
ancak kurtulduk