Sen yaktın beni
Yaktın beni...
Bir gülüşün ile çeldin aklımı Divane eyledin bıraktın beni Bilmem suçlumuydun, haklımı Virane eyledin bıraktın beni Baktın uzun uzun kaşla göz ettin Bağlamak için mi tatlı söz ettin Yaktın yüreğimi yaktın köz ettin Biçare eyledin bıraktın beni Gönlüm gülüşünü sevgiden sandı O yüzden inandı o yüzden yandı Acın yüreğime kadar dayandı Yandı hülyalarım Hayatım yandı Tatlı canım, nazik tenden usandı Saçımda ki ak’tan kârlar utandı İhtiyar eyledin bıraktın beni Kırdın tutunacak kaç dalım varsa Koydun hasretinle terk edip gittin Acınla bahtiyar eyledin beni Üşüdüm sokaklarda titrek bir lamba gibi Bir yandım sevdanla... bir söndüm. Patlamaya hazır bir Bomba gibi Avare dolaştım Öfkeyle döndüm Sustum yıllar boyu içime attım Bilmesinler diye mutlu göründüm Perişan eyledin bıraktın beni Ne ateş dokundu ne güneş vurdu Sen... Girdin günahıma sen yaktın beni. |
Şiir; Dünyayı yaşamaya değer yücelikte...
Şiir ruhun gıdası…
.................................................... Saygı ve selamlar..