Kuşlarkuştular uçtular . . çoktular heveslerim kadar bin asırlık acı bıraktılar pıhtılaşmış gözyaşlarıma /uçtular utançla başlarını öne eğerek uçtular ’kanatları suya değerek..’ / ve vallahi billahi saba/h makamında ürperdi tüyler: “esselatu hayrun minen nevm...” kuşlar yükseldi minarelerden ah bir bilseniz ta nerelerden anamın ayrana doğradığı kuru ekmeği getirdi kuşlar eski teranelerden çoktular hayallerim kadar ağlıyordular (kimedir, nedendir bilmem) ama ağlıyordular hayır efendim, hiç de deli saçması değil a ğ l ı y o r d u l a r i ş t e! /ki halka halka oluyordu su ki hakkı buluyordu su/ kuşlar vardı çokça heveslerim vardı kuşça su olup uçtum kuşça . . çoktular kuştular ______uçtular! |
Gün olur gökyüzüne bakarsın.
Gözlere terfilenen ruhun şavkıyla.
Gün olur kuşlar takılır gönül gözlerinin koruluklarına.
Sürü sürü uçarlar, tek başlarına uçarlar giderler, pike yaparlar, bakan gönül ve gözle şakalaşırlar.
Kuştular
Uçtular
Uçarlar, kuşların asıl adı uçlardı.
Nereye gittiler, neler götürdüler başka diyarlara. Ve bir hicaz yankılanır kuş kanatları çırpınışlarında:
Sevgimizin askimizin üstünden
Sene gecti mevsim gecti ay gecti
Hulyamizin ruyamizin üstünden
Yagmur gecti dolu kar gecti
Ne birlestik, ne ayrildik biz senle
Kış geçti, bahar gecti, yaz gecti
Bu askin bu sevdanin ustunden
Hayat gecti omur gecti yas gecti
Sonra saçak altı sığınmalarında bir acem kürdi ayaküstü kuş uykularında, düşlere musiki:
Zehretme hayatı bana cananım
Elemlerle doldu benim her anım
Kederinle yanıp sönse de canım
İnan ki ben sana yine hayranım
Kuş olup uçtuk. Konaklama yerlerimiz su kenarlarıydı. Kanatlarımız su tutmuyordu. Huyudur kuş tüyünün.
Bulut hüznünde gözü nemlenir kuşların.
Yağar yağmurlar olarak yeryüzüne.
Şiir şiir.
RamazanTopoğlu tarafından 10/21/2008 6:41:31 PM zamanında düzenlenmiştir.