Melül mahzun oldu gönlüm
Ben her gece ağlıyorum
Beyhude geçmiş bu ömrüm
İçim yana yana ağlıyorum

Ağlanacak hallerim var
Söylemeyen dillerim var
Açılmamış güllerim var
Ben onun için ağlıyorum

Gecem gündüzüm karıştı
Ömrüm dünyayla yarıştı
Yüzüm gözlerim kırıştı
Ben bunun için ağlıyorum

Kimse beni dinlemiyor
Çok şeye aklım ermiyor
Çağırdıklarım gelmiyor
Bunları düşünüp ağlıyorum

Eşkin at gibi koşar iken
Kuşlar gibi uçar iken
Aşkı ekip biçer iken
Güç kalmadı ağlıyorum

Derdim çok da dermanı yok
Bunca dert var ilacı yok
Bazen açım bazen de tok
Ömrün boşa gitti ağlıyorum

Uzaya bakar gözlerim
Toprağa düşer izlerim
Taşımaz oldu dizlerim
Yürür iken ağlıyorum

Ozan İsmail’im yazıyor,
Sözleri ağyarı bozuyor
Sevdiklerini çok üzüyor
Günahlarıma ağlıyorum.

15 Aralık 2014 Konya İsmail Detseli