Kendi Kendimle
Akşamdan sabaha
muhteşem bir imanla çatlar tohumlar birer birer kara toprağın bağrında Habbecik vazgeçerek kabuğundan soyunur zırhını Yüreğinde bir filiz gülümser ve der toprak güneş su hava tutku hayat sevda doğan gün merhaba O mini mini çekirdek yitirmez asla sinesinde taşıdığı umudu üstlendiği görev uğruna uzlaşır taşla kayayla Hâl böyleyken Ey Yüceler Yücesi’nin eşref-i mahlukat dediği insanoğlu sen Sahi sen bu harika tasarımın ne için yaratıldığının ayırdında mısın Söyle yoksa yok mu hiç bir farkındalığın tly |
Çok çok güzel bir şiir, okuyanı etkileyici ve dokunaklı…
Şiir güzellikler sunar…
............................................ Saygı ve selamlar..