Pazar Günleri....Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Hiç bir şeyden çekmedim hala korumayı başardığım
saf temiz ve duyarlı Çocuk Kalbimden çektiğim kadar.
Sevmem Pazar Günlerini
Çocukluğumdan beri nedense… Nefesim daralır Sığdıramam gün ışığı göremeyen Çıkış kapısı olmayan Taş duvarlı nemli bir hücreye kapatılmış Yüreğimi vursam da taşlara ben… Kanadı kırık beyaz martı boşuna dolanır durur Kafesin çevresinde gözünde iki damla yaşla… *** Gitsem çok gerilere Gezinsem çocukluğumun has bahçesinde Dalsam yaşadığım o anlara tıpkı bu günmüş gibi… Cıvıldaşsa da her bahar mevsiminin Melankolik sabahlarında Erik ağacının dallarında serçeler Sobadaki kömürden Annemin ördüğü atkıdan Bahçedeki havuçtan Bir çocuğun şen gülüşünden Çalıp yapsam da Yürek ısıtan Kardan Adamı Salsam da dokunulmamış çocuk hayallerimi Gök yüzüne herkesten gizli… İstemem yine de! Gelmesin ne çocukluğum Ne Pazar Günleri Geri! |