ahh be firuzem
rüzgarsız uçurumlar gibiyiz
aşk nasıl ki mevsimsiz nazlı bir çiçek
sende inadına dört mevsim kelebek




sen,
yüzündeki cennetin keskinliğine sınır olsan da
ben,
durgun akan ırmaklar kadar derinliğime ve yalnız bize sınırsızım




yalınayak cümleyim be firuzem
aç göğsünün iz düşümlerini
dizelendikçe içimde çoğalan ”ahh” larım
bir şiir olup yalnız bize gelesim ve yalnız bizde kalasım var




ahh be firuzem
bırak kıskansın rengini baharda yeşiller
sen durma duru bir su gibi süzül yüreğimin kuytularına
bazen de deli bir rüzgar gibi savrul bize yattığım uykularıma




aşk,
biraz insan,
biraz hayat
aşk ki,
en çok ta
çok ça sen




seni sevmek diyorum
sende doğmak,
büyümek ve sende ölmektir
sende beni bilmek ise,
yalnız ama yalnız
senin mabedine gömülmektir…








ilhanaşıcıeylülikibinonsekiz