Hüzün dolu uyandım bu sabah,
İç çekişlerimde doldu gözlerim
İlmek, ilmek düğümlendin boğazıma
Bıçakta neymiş
Cam gibi saplandın
Can olamadığın bu yüreğe
Al işte özledim yine
Özleminle uyandım güne


Kapatayım gözlerimi,
Uyuyayım dedim
Sıktıkça göz kapaklarımı
Yaş olup aktın gözlerimden,
Yastığa,yatağa
Al işte özledim yine
Düştüm senszlik denen batağa

Sildikçe yaşları gözümden
Sen,sen diye haykırışlar koptu
Sessiz sedasız özümden
Susturamadım sana olan sevdamı
Al işte özledim yine
Söyle sensizlik bana revamı

Nasıl bir uyanış bu
Alsam resmini elime baksam doya doya
Dikenli tel misali sarıp sarmalıyor
Acıtıyor bedenimi
Bakmasam korkuyorum,unutmaktan yüzünü
Al işte özledim yine
Ağladım, tutamadım yine sözümü

Kapattım yorganımla güneşimi
Sıktıkça sıktım kendimi
kıvrıldım bu yalnızlığa
Sen misali kokladım,sarıldım yastığıma
Al işte özledim yine
Gözyaşlarım şahit yalnızlığıma

Belki birgün duyar
Hissedersin belki birgün
Canımı acıtanın
Yüreğimi yakanın
Yanlızlık değil sen olduğunu
Al işte özledim yine
Bİlmezken yüreğinde beni,nereye koyduğunu


İster bil ister bilme bundan sonra
Mazinde hatıram bile kalmasın
Ne evvelim var, ne ahirim senden sonra
Hüzün de,sözlerime hatırı kalmasın....


Mesut PEKTAŞ