Yâr uğruna harcanan, yıllarımın öyküsü
Hece hece yüklendi, dizelere efendim
Diklenirken bedene, her gün vuslat kaygısı
Maruz kaldım müebbet cezalara efendim

Ruhumun gıdasını, emrime sunsun diye
Zevkten dört köşe olup deliye dönsün diye
Sevmenin, sevilmenin tadına kansın diye
Görev verdim topyekûn azalara efendim

Kaderin cilvesiyle, yârden ayrı kalınca
Suların gölgesinde, vakit akşam olunca
Haraminin sızısı, ciğerimi delince
Benziyordu gözlerim, gözelere efendim

Gün oldu benden öte, nefsime korku saçtım
Gam yükü çekenlerin başında tahta geçtim
Gönlümün kapısını ardına kadar açtım
Yârden gelen her türlü ezalara efendim

Düşler iken ruhumu mest edecek ortamı
Kaybettiğim çok oldu aşk yolunda rotamı
Çoğu zaman geç oldu, anlayınca hatamı
Muhtaç oldum can yakan eczalara efendim

Vicdanımın emrinde, hile, hurda bilmedim
Yüzsüzler karşısında, yüze maske giymedim
Attığım her adımda, asla keşke demedim
Aklımla hükmettiğim kazalara efendim

Benzemeye çalıştım, adam gibi adama
Ne zaman dara düşsem, sığındım hep Huda’ma
Siper ettim göğsümü, can verdiğim sevdama
El âlemin attığı, füzelere efendim

Gezse de genlerinde Âdem’den elma suyu
Gönüllü nefer idi, Delibal ömür boyu
Gülistan Beyi’ndendi, sevgiye dair huyu
Hak yolunda aşk için gazalara efendim

Celil ÇINKIR – DELİBAL