R ve Antagonisti
Gökyüzünde ağlayan bir çocuk var
İçime yağıyor damlaları Büyüdükçe görüyorsun Kral Çıplak Dünya Üzgün Yazılamayan bir öykünün önsözünde der ki ; korkaklar bile büyüyorlar. Aramızdaki fark bana göre, Gotik Bir müzik tarzından fazlasıdır. Ve Meryem onların ilhamıdır Sonra Diğerlerini de sevdiler ve sömürdüler Öykü hüzünlü bitecekti Yazılsaydı… Mesela ben, Gökyüzü oluyordum O mavi Saklambaç oynuyorduk Çocukla. Ne olursun ağlama! Ortalarında bir yerde Ayıraç! Yazmışlar ki; Bir mağara kendini Gökyüzü sanıyormuş Dünya eskiden çocukmuş Mağaraya sığınmış İşte mavi o gün Siyaha boyanmış. Biliyor musun yağmur Mağaranın duvarlarında Artık Hiç kalp resmi yokmuş. Deniz... |
Gönüllerde yaşayan şiirlerde ve sizde sağlıklı ömürler dilerim…
Şiir güzellikler sunar…
............................................ Saygı ve selamlar..