Uyduruk bir mavi olabilirim…
Şaibenin dilinde vakur bir pembe akabinde.
Korların yaktığı
Cenazemin leş tadında
Bir arya
İçin için kokan aşkın revnak tadıyla.

Dalyalarca ümidi boca ettim
Siper ettiğim yüreğe mazgallar koydum ben
Sırf incinmesin diye
Gecenin tenine de beyazı boca ettim
Hani olur da yanıltır göğün neferlerini.

Şirret bir terennüm, kâbusum:
Asılı kaldığım iplerinde rüyalarımın
Balyalarca korku
Irak yüreğin kibrinden
Aldatılmışlığın yanık tadı.

Taarruzu altındayım bunca hengâmenin
Göl durgunluğunda olmasa da
Daldığım her hülya
Defnettim önce huzuru sonra yetim neşemi:
Kaybettiğimden beri içimdeki tek göz hücremi
Zanlarla bezendi âlem
Zemzem suyuyla yıkansa bile
Neye çare?
Bunca kâfirin duasına
Elbette yağmayacak gökten şer dilinde beddua.

Nutkumu tuttular
Niyazlarımı sakladım
Aşkımla koyun koyuna büyüttüm
Dünkü masallarımı:
Ufkumu açtı el âlem
Haznemi doldurdum ansızın matemle.

Kopup geldiğim kucağından
Yaslı şehrin
Kinayeler yamalandı diz dize
Dizmek de değil hani
Üstüne kıvrıldığım dizelerin metaneti
Geçti en sonunda bana da.
Bandım önce ilk heceyi
Ekleyiverdim yüreğimdeki kopuk düğmeyi.
Neydi ya da neyden ibaretim bunca zaman?

Unutulduğum aşikâr
İsmimle yaşadığım zaten mevsimin düştüğü şerh:
Gülmek de değil derdim
Gülümsemek bile yeter hani:
Önce şahit tuttuğum geceyi
Devrilen hecelerde
Yeknesak bir kelam:
Sözüm ona aşkın hicabı
Dünün özlemi anbean
Sefalete düşkün yüreğin minvali
Gelip gitmeler durağında.

Zamanın kulpu olmalı…
Olmalı asılı rüyalar aksıran beyitlerin teamülünde.


Kör nidaların asık suratında ihanet
Yüklü veballer;
Yarım adaları isyanın
Nifak sokan varlığa
Varlığın da arka bahçesi her kehanet
Sivrilen dilinde şiirin
Bir bir nöbet geçiren aryalar:
Deli fişek arzuların sunumunda
Bir kor vaveyla
Hanidir mücbir sebeplerden
Unutmuş yaşamayı âşık Leyla:
Ötekilerin berisi
Küllerin doğumunda
Hazır dura kaderin cilvesi.

Zamanı da unuttuk aşkı da, Leyla
Su verdik yürüdü ihlali sarmaşığın
Vücuda dolanan usulca.
Karabatağın güncesi
Varlığın da hicvi her satır:
Aldatılmışlığın daniskası
Hicaptan kurtulmak ne kelime?

Aşkla boyasak ya şu evreni,
Diyenlerden olsak ne ala!
Hanidir uzağında hanidir kıpraşan varlıkla
Bir dehliz içimlik mutluluğa dar gelir
Aşkın sabıkası epeydir kapı dışı.
Hülyalara bandık ömrü
Batılı belki de bunca kazanım
Yitik resimlere giderken elim
Hanidir, uzağında durduğum kibir
Bir elem bir cefa
Süre gelen realite.

Aşkın kalpazanı hangi tutuklu şiir ise,
Giydiğim giydirdiğim
Zevkin tınısında belli belirsiz bir terennüm
Sona doğru doğduk
Başı kayıp şarkılara toz kondurmadık
Hatırı sayılır bir yaşanmışlık
Galip gelense sihri devasa ümidin
Kopçası kayıp seyirlik bir yürek:
Boşa koy dolanı boşla
En çok kendini kapı dışarı et sen, Leyla!

Aşkın güdüsü
Havsalama sığmadı ki içimdeki kırık dizeler
Beynamaz bir tokatla savrulduk:
Hey gidi hey, aşk:
Sarmalında özlemin
Diri bir gölge
Beylik sitemlerden uzak sönük feri gizemin
Başladığımız gibi de bitiremedik gitti
Soytarı bir masal olsak bile ne gam!

Şiirin içgüdüsü bariz saltanatı yüreğin
Dünün çeperinde kaybolduk bir kere
Yarından yana yok derdim:
Sen, Leyla
Hala çatık mı kaşların?

Gittiğinden beri öldürücü güdülerin
Siftahı olmaz mı tek bir dokunuş?
İstikbali yüreğin derinlerde bir yama
Varlığı giydirdik kefen niyetine
Şahikaların uzamında
Seyre daldık âlemi:
Sükûtun yansıması bir bir devindiğimiz
Zaafların rüştünü çaldık çalalı
Öldük acımızdan.
Acımaktan yara oldu düşlerimiz
Düşündüğümüzden de öte
Hayatın zehir zıkkım olmuş hikmeti.