İÇİN İÇİN...Aynalarla dolu bir odada sürürken yaşam, Herkes pencereden dışarı bakmakta... Hiçbir sözcük kendi rengini bilemezken Diğerlerinin tonunu ayarlamaya çalışmakta... Ayağa bir türlü kalkamayan umut, Yerinden doğrulmaya davranmakta Yüreklerde bile duyulamayan sesler, İlahi ve sonsuz kayıtta yerini almakta... Sınırlarını bizim koyduğumuz zaman, Kendi bildiğince ve dingin bir edayla akmakta… Umut, zamanı gizliyor Zaman, yaşamı gözlüyor Yaşam sözcükleri özlüyor Sözcüklerdeki seslerin içi sızlıyor!.. Ya insan?... O da çaresizce izliyor!… 20.04.2018 Serap IRKÖRÜCÜ |