Şair
Gözlerimi sev şair, gözlerimi
Tütün acılarından yumulmuş Biraz tuhaf gelebilir ama Mevlayı görmüş Meva ile vurulur Acun içre, kam umulur. Acıları baston ettim şair Daha çok, Artık o beni taşımakta. Gün bu şair, gün bu... Hokkabazlık yok Acılarda yar, beni kaşımakta Şair, mısralarla sevebilir misin beni? Sözcüklerin saçımı okşar mı? Efsuni nefesin, bedenimi yalıyorken Alışkanlık yapmış gecelerimden Onun için şiirler örtüyordum Şair, onun için Üşümelerimden... Dokun bir şair, ah bir dokun Var mısın, yok musun be, bir sokul! Kulakta gir, beyinde çınıla, bedende ateş Sarmasın hayale beş yapraklı Yoncadan Lades... Şimdim benle yitik ve sücut Yakılmışım da; yakan gelir, na mevcut... Korkunç ve mübarek bulur musun Sen, elleri kalem tutuyorken şair? Acır mısın hiç? İnilerken kalem İçteki bu alem Oluyorken diken Seni yazamıyorum diye hayıflarda Bitiyorken. Şu dağların ardını çağırır kalem İnim inim, iniler; içteki alem Sırf beşerle yanmaz, mevcut(t) la kailem Ben seni aramaz Arar da değilem. Ben seni şair, ben seni Sarmalarda titrer iken Sıtma nöbeti gibi... Sen alev idin, Batsa da yaresi, gönül onu silmez Odun yanar da yakış; odunu bilmez. 11.11.2007 |