Bu şiiri kimsesiz sokakta kalmış ya da sokaklara terk edilmiş çocuklar için yazdım. Empati yaptım. Onların gözünden, gönlünden dünyayı görmeye çalıştım

Sevgilanneciğim.
Biliyor musun
Mutlu olmak için kendime sebepler bulmaya çalışıyorum.
Kanatlansam bir yerlere gitsem,
Gelir misin sevgili anneciğim ?

Uçurumlar ötesi bir hayat arzuluyorum.
Beklenmedik hikayelerle sarsılıyorum.
Ayazda kalmış kuşlar gibi göz yaşı döküyorum.
Gündüzleri arka sokaklardayım,
Geceleri şehrin elitlerine karışıyorum.
Biricik yavrun üşüyor sar sevgili anneciğim.

Bilinmezlikler dünyası burası.
Tarihin derinliklerinden gelen göçler yaralıyor yüreğimi.
Görünmeden surların dibinde uyuyorum.
Gören gözler görmüyor beni,
Sen gör beni anneciğim. Her gelene yol vermişler .
Her geleni gözden geçirmişler.
Bir şehirden bin şehre götürmüşler.
Uçurumlara gidiyorum.
Tut ellerinden sar beni anneciğim.Sarp dağları aştım.
Şehrin kalabalıklarına karıştım.
Kaldırımlarla kardeş oldum.
Üşüyorum.
Kırıldı kollarım.
Gel ban bana sar beni sevgili anneciğim.

Rüzgar dağıtmıyor hüzünlerimi.
Her bir yanımda hicran bulutları .
Küçük kaldı bedenim duvar diplerinde
Sar bedenimi sev beni anneciğim .

Ellerimdeki koku elitleri rahatsız ediyor.
Üzerim yırtık ,
Yüzümde şehrin kirlerinden evler kuruldu.
Bir bitirimlik arkadaşlarla köprü altlarını mesken tuttum.
Küçük yağrun gitti .
Nerdeyim bilmiyorsun beni.
Bul beni sar bedenimi anneciğim.

Ellerimle hayallerimi, hayatımı bitirdim .
Ayaklarımla sevdiklerimi terk ettim.
Yüreğimle sevgimi bitirdim.
Ulaşılmaz yollardayım.
Geceleri ayaz yollardayım.
Evladın garip kaldı.
Bul beni sar gönlümü sevgili anneciğim