SENSİZLİĞİN ACISI İLE (522)

Yalnızım yalnızım dağlar başında.
Sensizliğin derin acısı ile.
İstemem baharı yazda, kışında.
Saatler gibidir her bir dakika.
Yürekte keder var gönül hüzünlü.
Sensizliğin derin acısı ile.

Yağmurlu günlerde hava serinken.
Kor ateş içimde, yanıyorum ben.
Eskide yaşanan o güzel günler.
Hatıralarımdır, anıyorum ben.
Sensizliğin derin acısı ile.

Rüzgarın esini sana selamdır.
Dilimiz sürçse de çıkan kelamdır.
Kuşların menzili seni aşandır.
Kendimden geçmişim bu dağ başında.
Yine sensizliğin acısı ile.

Ağaçlara bakıp düşündüğümsün.
İçimdeki varlık tek sevdiğimsin.
Yangının içimde yanıyorum ben.
Hasret öldürse de kanıyorum ben.
Dilim adın ile mırıldanmakta.
Tabiat arkadaş oluyor amma.
Beden sensizlikle acı içinde.

Neyi yapar isem dindirilemez.
Yüreğimden sevdan indirilemez.
Her daim hükümde yolum seninle.
Dağ başında bile solum seninle.
Yine de hüzün var bu dağ başında.
Sensizliğin derin acısı ile.

Yürek burkulurmuş varmaz gönüle.
Ayrıcalık yapar sormaz gönüle.
Beden sıkışıkmış ermez gönüle.
Ruhum bir kasvette üzüntü verir.
Hasretin acısı yakmakta beni.
İnan ki, adını sayıklıyorum.
Kendimi kendimden ayıklıyorum.
Tabiat arkadaş oluyor amma.
Ruh bile sensizlik acısı ile.

İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Ordu, Haziran 1971
Yayın : 20/08/2018 Pazartesi
www.edebiyatdefteri.com/siir/1181858/

İşbu şiir liseli yıllardan.
Köyde iken yazdığım bir şiirim.
(Fotoğraf köyümden geçen Turna Suyu
ırmağı üzerindeki tahta köprü.)